شاعر که شدم،
آسمان را دوست دارم.
زمین را عاشقم.
ماه را می ستایم.
برگ های درخت را می بوسم.
عطر گل ها را نفس می کشم.
سنگ را دلسوزم بر ماهیت سختش.
از پروانه نشدن پیله ای دلگیر می شوم.
از خشکیدن غنچه ی نشکفته ، می میرم.
نامم چیست؟!
شاعر؟!
عاشق؟!
دیوانه؟!
فقط می دانم مثل شماها دانشمند نیستم.
معروف نیستم.
فقط یک آدم معمولیه با احساس!
#فاطمه_جلائی_زاده
@sorna_paradise
درباره این سایت